Pozytywnie w sprawie dopuszczalności stosowania przepisów kodeksu cywilnego o nienależnym świadczeniu w zamówieniach publicznych wypowiedział się Sąd Najwyższy w wydanym w dniu 7 lutego 2013 r. wyroku o sygn. akt: II CSK 248/12.
Sąd Najwyższy w swoim rozstrzygnięciu wskazał, iż do prac wykraczających poza umowę zawartą w trybie ustawy PZP, w sytuacji gdy strony nie zawarły umowy w formie pisemnej, należy sięgnąć do przepisów art. 405 i nast. kodeksu cywilnego o bezpodstawnym wzbogaceniu.
W uzasadnieniu skład orzekający podkreślił, iż:
ustawa o zamówieniach publicznych nie reguluje cywilnoprawnych skutków zawarcia przez strony umowy z naruszeniem art. 139 ust. 2 p.z.p., a art. 139 ust. 1 p.z.p. potwierdza cywilistyczny charakter umów zawieranych w ramach zamówień publicznych, nakazując stosować do nich wprost przepisy kodeksu cywilnego. Brak jest zatem podstaw do kwestionowania możliwości stosowania przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu do umowy zawartej w trybie zamówienia publicznego, która z braku właściwej formy okazała się nieważna i nie może być podstawą dochodzenia wynagrodzenia.
Podstawę taką stanowi art. 410 § 1 k.c. w zw. z art. 405 k.c., albowiem świadczenie zrealizowane w wykonaniu nieważnej umowy należy kwalifikować jako świadczenie nienależne. Założeniem tego rozwiązania jest przyjęcie, iż stronie która skorzystała z efektów prac wykonanych na podstawie nieważnej umowy jest bezpodstawnie wzbogacona.”
Mając na uwadze omówione orzeczenie, zamawiający, celem uniknięcia sporów z wykonawcami oraz procesów sądowych, powinni z dużą rozwagą podchodzić do zlecania wykonawcom prac wykraczających poza umowę zawartą w trybie ustawy – Prawo zamówień publicznych.
