Jakie są trzy podstawowe różnice dotyczące zawierania umów ramowych przez zamawiających sektorowych?

Ogólnie na temat umów ramowych opowiadaliśmy we wpisie “Jak działa umowa ramowa i jakie są jej zalety?“. Dzisiaj wskażemy jakie są trzy podstawowe różnice dotyczące zawierania umów ramowych przez zamawiających sektorowych i klasycznych.

Po pierwsze – tryb zawarcia umowy.

Przy zamówieniach klasycznych zawarcie umowy ramowej następuje na zasadach określonych w art. 99 PZP, poprzez odpowiednie stosowanie przepisów dotyczących udzielania zamówienia w trybie przetargu nieograniczonego, przetargu ograniczonego,  negocjacji z ogłoszeniem, dialogu konkurencyjnego, negocjacji bez ogłoszenia, zamówienia z wolnej ręki lub partnerstwa innowacyjnego.

Tryb zawarcia  umowy ramowej przy zamówieniach sektorowych określa natomiast art. 134 ust. 2 PZP dopuszczając te same tryby co przy zamówieniach klasycznych, z wyjątkiem negocjacji bez ogłoszenia oraz zamówienia z wolnej ręki. Wskazać również należy, iż do zawarcia umowy ramowej nie stosuje się przepisów dotyczących przesłanek udzielenia zamówienia w trybie negocjacji z ogłoszeniem.

 Po drugie – czas trwania.

 Odmiennie ukształtowany jest maksymalny okres, na jaki może być zawarta umowa ramowa. W zamówieniach klasycznych wynosi  on 4 lata, z tym że ze względu na przedmiot zamówienia i szczególny interes zamawiającego umowa taka może być zawarta na okres dłuższy.

Przepisów powyższych, na mocy art. 134 ust. 2 nie stosuje się do zamówień sektorowych. Przy tego typu zamówieniach okres zawarcia umowy ramowej wynosi maksymalnie 8 lat
z możliwością jego wydłużenia w przypadku wyjątkowych sytuacji uzasadnionych przedmiotem umowy.

Jakie to będą sytuacje? Odpowiedź można znaleźć w motywach do Nowej Dyrektywy Sektorowej[1], gdzie wskazuje się takie przykłady jak:

– konieczność dysponowania przez wykonawców sprzętem, którego okres amortyzacji przekracza osiem lat i który musi być dostępny w każdej chwili w całym okresie obowiązywania danej umowy ramowej.

– wymóg posiadania kosztownego sprzętu obsługiwanego przez pracowników, którzy przeszli wysoce specjalistyczne, doraźne przeszkolenie mające zapewnić ciągłość usług i zminimalizowanie ewentualnych zakłóceń, w odniesieniu do zakładów użyteczności publicznej zajmujących się utrzymaniem sieci,

Warto też zwrócić uwagę, że chociaż zamówienia oparte na umowie ramowej mają być udzielone przed zakończeniem okresu obowiązywania samej umowy ramowej, to okres obowiązywania poszczególnych umów (zamówień cząstkowych) opartych na umowie ramowej nie musi odpowiadać okresowi obowiązywania tej umowy ramowej, lecz może być, stosownie do przypadku, krótszy lub dłuższy.

Jaka jest trzecia różnica?

To obowiązek powiadomienia Prezesa UZP o zawarciu umowy ramowej na okres dłuższy niż wskazany w PZP.

Zgodnie z art. 100 ust. 2 PZP zamawiający klasyczny zobowiązany jest o fakcie zawarcia umowy ramowej na okres dłuższy niż 4 lata niezwłocznie zawiadomić Prezesa UZP, podając wartość i przedmiot umowy ramowej oraz uzasadnienie faktyczne i prawne Zamawiający sektorowy takiego obowiązku nie ma.

[1] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego I Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylająca dyrektywę 2004/17/WE)