W ostatnich miesiącach rozgorzał spór o to, jak interpretować przesłankę z art. 180 ust. 2 pkt 6 PZP, umożliwiającą wniesienie odwołania wobec wyboru oferty najkorzystniejszej w postępowaniach podprogowych (gdy wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy PZP). Przepis ten jest rozpatrywany w brzmieniu nadanym Ustawą nowelizującą[1], która weszła w życie w dniu 28 lipca 2016 r.
Dotychczas zaprezentowane zostały dwa odmienne stanowiska w zakresie interpretacji powyższej przesłanki.
Pierwsze z nich, optujące za szerokim rozumieniem pojęcia wyboru oferty najkorzystniejszej, zakłada możliwość wniesienia odwołania nie tylko na sam wybór, rozumiany jako wyłonienie oferty najkorzystniejszej zgodnie z kryteriami oceny ofert określonymi w SIWZ, ale także na czynność zaniechania odrzucenia oferty konkurenta, mimo zaistnienia ku temu przesłanek.
Za taką interpretacją art. 180 ust. 2 pkt 6 PZP opowiedziały się dwa sądy powszechne rozpoznające skargi na orzeczenia KIO tj. Sąd Okręgowy w Lublinie, w wyroku z dnia 21.12.2016 r. (sygn. akt IX Ga 502/16) oraz Sąd Okręgowy w Szczecinie, w wydanym dzień później wyroku z dnia 22.12.2016 r. (sygn. akt II Ca 1461/16).
W ocenie sądów (oraz Prezesa UZP, który był inicjatorem postępowania) pod pojęciem wyboru najkorzystniejszej oferty należy rozumieć wszelkie zachowania zamawiającego w ramach etapu badania i oceny ofert, które doprowadziły zamawiającego do podjęcia decyzji w tym zakresie. Podkreślono także, że zasadniczym celem zmiany katalogu przesłanek odwołania w postępowaniach poniżej progów unijnych było zwiększenie ochrony prawnej wykonawców, czemu bez wątpienia służy szeroka interpretacja przesłanki z art. 180 ust. 2 pkt 6 PZP.
Drugie stanowisko, wyrażone m. in. w postanowieniu KIO z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. akt KIO 2283/16, zakłada ścisłą interpretację przesłanki „wyboru oferty najkorzystniejszej”.
W ocenie Izby wybór oferty najkorzystniejszej należy rozumieć jedynie jako czynność zamawiającego, polegają na zastosowaniu do oferty określonych w SIWZ kryteriów i ustalenie wyniku tej oceny w sposób skutkujący wyborem oferty. Zdaniem Izby za takim rozumieniem przepisu art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy PZP przemawia przede wszystkim jego literalne brzmienie.
Stanowisko to zostało podtrzymane także w niedawno wydanym wyroku KIO z dnia 17 lutego 2017 r., sygn. akt KIO 208/17, gdzie Izba potwierdziła, iż zakres zastosowania spornego przepisu nie obejmuje zaniechania czynności odrzucenia oferty, a jedynie niedokonania wyboru oferty najkorzystniejszej zgodnie z kryteriami oceny ofert określonymi w SIWZ.
[1] ustawa z dnia 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2016, poz. 1020)
W czym możemy pomóc?