Ustawa o morskich farmach wiatrowych

W dniu 21 stycznia 2021 r. Prezydent podpisał ustawę o offshore. We wpisie przybliżę zagadnienia związane z przyłączaniem wytwórców do sieci oraz rozporządzaniem zespołem urządzeń służących do wyprowadzenia mocy.

Przyczyny uchwalenia nowej ustawy

Ustawa o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych realizuje postanowienia art. 3 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. Zgodnie z ww. rozporządzeniem Polska zobowiązana jest do utrzymania po 2020 r. obowiązkowego udziału Odnawialnych Źródeł Energii (dalej: OZE) w końcowym użyciu energii brutto na poziomie nie niższym niż 15 proc..

Priorytetowe cele ustawy o offshore

Ustawa o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych ma na celu szybkie zwiększenie udziału OZE w krajowym miksie energetycznym. Wprowadzone przez ustawę mechanizmy, w tym system wsparcia oraz usprawnień administracyjnych i prawnych mają mobilizować podmioty zainteresowane do wytwarzania energii elektrycznej w większym zakresie ze zlokalizowanych na morzu farm wiatrowych.

Kolejnym ważnym celem ustawy ma być wsparcie przemysłu energetycznego poprzez zwiększenie procesów inwestycyjnych związanych z budową farm wiatrowych. Wzrost inwestycji w tym sektorze umożliwi zwiększenie ilości miejsc pracy w sektorze energetycznym, co z kolei może przyczynić się do pobudzenia gospodarki.

Ustawa ma za zadanie również przyspieszyć procesy transformacji polskiej energetyki na zeroemisyjne źródła energii. Ma więc przyczynić się do realizacji przez Polskę polityki europejskiego zielonego ładu zakładającego osiągnięcie do 2050 r. neutralności klimatycznej.

Ważne pojęcia z ustawy o offshore

Zgodnie z art. 3 pkt 12 ustawodawca za wytwórcę uznaję podmiot, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wytwarzający lub zamierzający wytwarzać energię elektryczną z energii wiatru na morzu w morskiej farmie wiatrowej.

Natomiast, art. 3 pkt 13 ustawy o offshore definiuje zespół urządzeń służących do wyprowadzenia mocy jako wyodrębniony zespół urządzeń i budowli związanych, jak i niezwiązanych trwale z gruntem, w tym z dnem morskim, służących do wyprowadzenia mocy z morskiej farmy wiatrowej od zacisków strony górnego napięcia transformatora lub transformatorów znajdujących się na stacji albo stacjach elektroenergetycznych zlokalizowanych w polskich obszarach morskich do miejsca rozgraniczenia własności określonego we wstępnych warunkach przyłączenia lub warunkach przyłączenia.

Zasady przyłączania wytwórców do sieci – obowiązki wytwórcy

Wskazać należy, że zgodnie z rozdziałem 7 ustawy o offshore wytwórca ma obowiązek wyposażenia morskiej farmy wiatrowej w:

  1. układy pomiarowo-rozliczeniowe umożliwiające ustalenie ilości energii elektrycznej wytworzonej i wprowadzonej do sieci w poszczególnych okresach rozliczania niezbilansowania;
  2. systemy umożliwiające ustalenie ilości energii elektrycznej, jaka nie została wytworzona w morskiej farmie wiatrowej na skutek poleceń ruchowych operatora do którego sieć jest przyłączona (wstrzymanie pracy urządzenia).

Wytwórca wyposaża układ pomiarowo-rozliczeniowy oraz system w specjalny program lub urządzenie, które zdalnie odczytują dane z tych układów i systemów, a następnie w czasie rzeczywistym komunikuje się z operatorem systemu przesyłowego lub operatorem systemu dystrybucyjnego i przekazuje mu dane z ww. systemów i układów. Wytwórca instaluje układ i system w uzgodnieniu z operatorem systemu przesyłowego lub operatorem systemu dystrybucyjnego, do którego sieci jest przyłączana morska farma wiatrowa.

Do wniosku o określenie warunków przyłączenia do sieci wytwórca dołącza pozwolenie na wznoszenie lub wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla morskiej farmy wiatrowej potwierdzające dopuszczalność lokalizacji danego źródła na terenie objętym planowaną inwestycją.

W przypadku wytwórców, którzy nie zamierzają ubiegać się o przyznanie prawa do pokrycia ujemnego salda na podstawie systemów wsparcia wskazanych w przedmiotowej ustawie, dołącza się do wniosku o określenie warunków przyłączenia, oświadczenie o następującej treści:

„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny oświadczam, że rezygnuję z ubiegania się o prawo do pokrycia ujemnego salda, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych, w zakresie morskiej farmy wiatrowej będącej przedmiotem niniejszego wniosku.”.

W przypadku ubiegania się o przyłączenie morskiej farmy wiatrowej do sieci, dla której wytwórca nie złożył ww. oświadczenia (tj. wytwórca zamierza korzystać z systemu wsparcia) przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej wydaje, zamiast warunków przyłączenia, wstępne warunki przyłączenia, na zasadzie równoprawnego traktowania i przyłączania do miejsc przyłączenia określonych w uzgodnionym przez Prezesa URE planie rozwoju, o którym mowa w art. 16 ustawy – Prawo energetyczne. Co istotne, wydane dla Wytwórców wstępne warunki przyłączenia są ważne przez dwa lata od dnia ich doręczenia.

Rozporządzanie zespołem urządzeń

W rozdziale 7 ustawy o offshore zawarte są również kwestie rozporządzania zespołem urządzeń służących do wyprowadzania mocy. Wytwórca będący zarazem właścicielem urządzeń w przypadku zamiaru rozporządzania zespołem urządzeń służących do wyprowadzenia mocy obowiązany jest do zawiadomienia operatora systemu przesyłowego o tym fakcie. Następnie operator systemu przesyłowego w terminie miesiąca może złożyć właścicielowi urządzeń oświadczenie o zamiarze nabycia zespołu urządzeń. Oświadczenie operatora systemu przesyłowego (dalej: OSP) stanowi podstawę do rozpoczęcia negocjacji treści umowy sprzedaży tego zespołu urządzeń.

Właściciel zespołu urządzeń udostępnia OSP informacje niezbędne do określenia treści umowy sprzedaży. Natomiast w przypadku nie dojścia do porozumienia w zakresie ceny zespołu urządzeń w terminie 6 miesięcy od daty złożenia ww. oświadczenia, operator lub właściciel zespołu urządzeń może wystąpić do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z wnioskiem o ustalenie treści tej umowy.

Ustawa o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych ma szczególne znaczenie dla rozwoju polskiej gospodarki oraz zwiększenia stopnia bezpieczeństwa energetycznego Polski. Zainteresowanie energią pochodzącą z farm wiatrowych zlokalizowanych na morzu wyraziły największe Spółki Skarbu Państwa z sektora energetycznego, które zamierzają stopniowo zwiększać udział OZE w ogólnej puli wytwarzanej energii.


Źródła:

https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20210000234

https://www.gov.pl/web/aktywa-panstwowe/pge-enea-i-tauron-planuja-wspolnie-rozwijac-kolejne-morskie-farmy-wiatrowe

Masz pytania?

SKONTAKTUJ SIĘ Z EKSPERTEM

Warning: Undefined variable $category in /home/users/gjip/public_html/gjw_new/wp-content/themes/GJW/single-blog.php on line 105
  • Paulina Meller-KmiecikRadca Prawny+48 669 66 44 99paulina.meller-kmiecik@gjw.pl